YIKUK

yıkıldık hepimiz..

salt binalar, şehirler diğil..

bundan böyle toparlanması zordur..

****

bunca yıkımı gördükçe aklıma, süper market müdürlüğüm sırasında tanıdığım bi personelim düştü..

sevdiği gızı alamamıştı.. hep başı önde, hep dertli, hep düşünceli dolandırdı ortalıkta.. ne zaman hatrını sorsam;

-yıkuğum müdürüm, der idi..

zaten, lakabı da “yıkuk” olarak kalmıştı, arkadaşları ‘naber la yıkuk’ diye takılırdı çocukcaaza..

işin enteresan tarafı, ben bu olayı rahmetli derya sayın abime de anlatmıştım istanbul’da, bi bira masasında, beyoğlu’nda.. hem çok gülmüş, hem de çok üzülmüştü derya abi.. hatta uzun süre bu konuyu unutmamış, benden çözüm ummuş, hep başıma kakmıştı;

-apocum sen bu işi halledersin, git konuş şu kızla!!

****

halledemedim tabi, nasıl halledeyim, ne gelir ki elimden.. kız kimdi, hiç bilemedim ki?

yalnız, çok uzun yıllar sonra, caddede rastgeldim yıkuk kardeşime..

-nasılsın paşam, dedim..

-yıkuğum müdürüm, dedi..

moralsizce yürüdü gitti..

****

kolay diğildir bu işler.. çok karışmamak gerekir..

hep şuna benzetirim aşk meşk işlerini; misal, şener şen’e rolünü tarif etmek ne de anlamsız bişeydir di mi?? hangi yönetmen o’na hababam sınıfındaki beden eğitimi öğretmeni rolünü tarif edebilir ki?? halt etmişsin sen, badi ekrem tavırları tamamen şener şen’in kendi aşk hali gibidir..

aynı şekilde.. kemal sunal’a da inek şaban’lık tarif edilmemiştir bence.. kimin haddinedir? o da o’nun aşk halidir elbet..

ama tarık akan sanki öyle diğil gibidir.. şöyle yap, böyle yap gibi tariflere muhtaçtır sanki damat ferit tarık abimiz..

yıkuk, tarif edilemez türdendi..

****

ben diyim;

sis dağının başları / kesme kesme taşları / alış veriş ediyu / kirpiğinen kaşları..

siz anlayın;

yanma da güzelim yanıyom ben / mendili salla geliyom ben / bir güzelin uğruna / verem oldum ölüyom ben..

****

bense şu hayatın hep aptal aşık rolünde olabildim, ne yalan söyleyeyim?

anlatayım mı birini..

yaz tatiliydi.. giresun’daydım.. anneme çaktırmayıp, ama babama net hissettirip epeyce bi harçlık alarak istanbul’a bi günlüğüne manitamın yanına geliyordum.. otobüs daha samsun’a varmadan arıza yapmasın mı? ömrümde çok otobüs arızası yaşadım, ama hiçbiri bu gadar uzun sürmemişti.. 5 saat???? nasıl olur yahu, sabah harem’de buluşacaktık gızla?? zaman kısıtlı akşama dönecem geri?? buluşamadık..

gızcaaz okula gitmiş’miş, acep okula mı geçtim diye?? hayır, ne okulu, ben anca ikindi civarı eve geçebildim taksi tutup.. amanin? eve girdim, amcamla yengem bizde?? niye yahu?? hayatlarında bikez kalmışlardır bizde o da bana nasıl denk gelir?? gülhane parkı’nda okulun bi standı var idi, aşna-fişnemiz bitince oraya gidecektik arkadaşları görmeye.. bari oraya geçeyim dedim, belki oradadır.. gittim.. şimdi taksi tuttu, seni bakmaya gitti eve dediler.. eyvah!! gitme gız, dolu ev, anlayacak amcamlar vaziyeti?? akşam oldu?? harem otogarında olmalıyım, fındıkkale kalkacak.. gittim arabalı vapura binip.. baktım bizimki fındıkkale yazaanesinde oturuyo.. bana sadece ”senin ağzına sçiyim apo” dedi..

sarıldık, gucaklaştık, kös kös giresun’a döndüm.. babamın aslan oğlum, zampara oğlum, bak işte babasının oğlu beee anlamındaki bakışlarına nasıl diyecektim, ”ah baba ah neler oldu bi bilsen”..

demedim tabi..

babam beni bi halt sanarak öldü böylece..

****

şimdiki hallarımı soracak olursanız kardeşlerim..

yıkuğum..

istanbul depremi sıradan vatandaş olarak acemiliğimize geldi, çok üzüldük ama bişi anlamadan üzüldük..

oysa bu deprem öyle diğildi.. tamam, benzeri görülmemiş bi doğal felaketti ama beceriksiz ve asker korkulu iktidar ilk 48 saati boşa harcadı..

daha sonra yapılan tüm güzel icraat ise Türkiye Cumhuriyetine aitti..

****

verem savaş dispanseri denen kurum kaldı mı valla emin olamadım aha? kesin, onu da yok etmiştir bunlar..

üzüntümden, bulup görürsem oturacam kapısına;

“bi güzelin uğruna