eskilerde kaldı.. çileği

PAZAR’LIK

geçendeki ULUS yazımda şöyle bi dokundurup geçtiğim meyve-sebzeyi zamanında yeme konusu eskilerde kaldı.. çileği

mayısta, domatesle salatalığı yaz başında, kestaneyi eylülde, portakalı kasımda, muzu aralık sonunda yediğimiz günler..

hey gidinin efesi günler! güzel günler..

bu işlerdeki değişimin etkisi, yaşamın her alanına olduğu gibi, edebiyatımıza da yansıdı.. anılarımızı, acılarımızı etkiledi..

babamın mayıs başı vefatı misal..

34 yıl evvel..

****

çekip gidenin ardından bizlere kalan “en son” kavramı ne yürek dağlayıcıdır di mi? örneğin babamın o gece en son hangi meyveyi yediğini düşünmek nasıl boğaz düğümleyicidir?

şimdi olsa tahmin bile edemeyiz.. her şey her mevsimde mevcut çünkü..

ama ben halen içim buruk yaşarım, az buçuk fikir yürütebilindiği için.. acaba çilek çıkmış mıydı, kiraz ve karpuz kesin çıkmamıştır canım, onları yiyemeden gitti babam, son rakısına elma falan gibi “düz” meyveler mi eşlik etmişti mecburen? havuç ve marul salatası mı yemişti meze niyetine?

bi sunay akın şiiri, “ne zaman bi çocuk ölse, aklı annesinin kavurduğu helvada kalır” diyecek kadar acımasız ve doğrudur.. aynı şey diğil midir, evin en küçüğü olarak babamı son yediği içtiği ile anımsamam..

belki annem son pijamasıyla, ablam son gülüşüyle, abim son kol saati ile anımsarlardır, ne bileyim?

****

bugün 16. doğumgünü olan rahmetli kedimiz Bıcır’ın son su içtiği mama kabı, içindeki bikaç damlacık suyla duruyo, aynı yerinde.. kimse elini sürüp dokunamıyo..

acaba geride kalanları üzmemek adına, yaşarken hiçbi rutinimiz olmamalı mıdır?

nerden düştü şimdi aklıma yahu?

****

sözüngelimi bencileyin..

buzdolabında kafama dikleyip içmeye bayıldığım su şişesi? ben olmayınca kızlarım nasıl dayanacak o şişeye?

olacak mı dersiniz benim de ardım sıra; babamızın en son Beşiktaş golünde sevinçle tekmelediği duvar, bağlamayla en son söylediği türkü, en son ettiği küfür, en son oturduğu park sandalyesi, bilgi yurdu için en son çalıştığı dosya, babamızın en son yazdığı yazı?

baba olmak, kendi ölüp gideceğine diğil, kızlarım üzülecek diye yanmak mıdır?

****

iyice tartmak lazım evet..

en iyisi, geriye bişey bırakmayacak kadar silik yaşamak mıdır?

kimseye “en son” diye bi hüzün kaynağı bırakmamak mıdır?

****

bi söyleşide, yaşam hikâyemi soran şahsa;

-1966 yılında doğdum, halen ne olacak diye bekliyorum, başka bişi yok, demiştim..

belki de aslolan bu olmalıydı şu şerefsiz dünyada.. bu kadar icraat yapmasaydım keşke..

****

canım olcay’ım; o misler gibi son kokusunu üzerimde bırakıp gitti hayatımdan.. eli elimde diğil..

aya gırmızı fe; o son kahkahasını bırakıp çıktı kulaklarımdan.. dudağı dudağımda diğil..

“ben gönlümü eylerim

gerisi Allah kerim”..

****

kardeşlerim,

hepinize sağlıklı pazarlar dilerim.. önce Allah’a sonra türk hekimlerine emanet olunuz..

dr gürsel ötker

giresun ünv tıp fakültesi gribal enfeksiyonlar hastanesi burnu föşürük olmuşlar servisi uzmanı