turşu aldım eve.. kornişon..

ülkemize sonbaharın geldiğinin ilk işareti gürsel ekmekçi’nin galbine turşu düşmesidir denebilir..

leylekler, kırlangıçlar, okul alışverişi stresi, kestaneci falan sonra gelir..

marketten alınan, annemin turşusu gibi diğil gardeşim muhabbetine girmemi beklemeyin sakın, edebiyat yoksulu muyum ben?

salatalıklar eskisi gibi diğil..

suyundan sirkesine hiçbi malzeme eskisi gibi diğil..

eh yani annem de eski ayten diğil..

turşu naapsın?

****

bi diğer sonbahar belirtisini sosyal medyada şarlatan olarak görev yapan kimilerinde göreceksiniz..

bunlar; fularlı palyaço, bayan baldır bacak ve tırışkadan teyyare kart zamparalar şeklinde sınıf sınıf yaşarlar..

ortak yönleri uçkur edebiyatçısı olmalarıdır.. eylül ayı başlarında kullandıkları sararmış yaprak, sarı papatya, hazan yağmuru falan gibi yavşakça imgelerinden tanımak mümkündür bu şizofrenleri.. narsizm kavramı bunları açıklamaya az geleceği için ölecekleri günü beklemek dışında bi seçeneğimiz yoktur..

uzak dursunlar..

****

sonbahar başlangıcının en güzel belirtisi, yaz boyunca daha çok anneleriyle kalan kızlarımın, yavaş yavaş eve ve odalarına dönmesidir..

plaja gitme duygusu yerini hafiften “lanet olsun okul zamanı geldi” isyanına bırakır çünkü..

(bense mevcut hiçbi plajı “giresun” kabul etmediğim için görmek bile istemem.. kızlarım biraz da bu nedenle anneleriyle gider denize)

(bazen söylendiğim de olur.. ulan dolmuşa binip 20 dakkada anca gidilen deniz mi olur derim.. mçmışım öyle giresun’a diye biter o cümlem)

(ayrıca biz olcay’la küs falan diğiliz.. yemeğe bile çıkıyoruz kimileyin.. ama kimse ötesini beklemesin, biz beklemiyoruz)

****

literatüre ulu bilge Lau Tozlu diye geçmiş bulunan sevgili dostum turhan tozlu pide yaptırmış, millet bahçesine getirmişti..

gıymalı niyetine yedik ama tam öyle diğildi galiba..

zaten foto çekmeyi de becerememişim.. ahabu “yağlı” ile idare etsin özleyenler..

****

limandan motora bindik idi bi pazar günü.. ben mi miniktim, motor mu büyükçeydi? denizden korktuğumu anımsıyorum bitek..

ilkokuldan da önceydim..

oysa.. haşim amcamlar, rasin amcamlar, naci amcamlar, nihat amcamlar, ahmet amcamlar, orhan amcamlar, nejat amcamlar, ismet amcamlar, selim amcamlar vardılar hep.. ailecek..

daha kim olacakmış, neden korkmuşum ki?

demek karayolu yokken henüz.. düzköy denen bi yere götürdü o motor bizi..

muhteşem bi kumsal.. harika bi koy.. kıyıda ağaçlar.. oracıktan akan içilebilir bi dere..

unutulmaz bi cennet idi düştüğüm..

yola kurban edildi diye, büyüyünce üzüldüğüm..

****

çok sevdiğim bi abim anlattı.. yelkenkaya plajı imiş oranın adı.. nereden bileyim, 50 yıldır gitmedim ki hiç? her yer dümdüz edilmiş ama bu plaj halen dururmuş meğer?

nasıl oldu bu yahu? nasıl oldu da kıymadılar o güzelliğe? şaştım kaldım?

unutmuştur pezevenkler.. ne diyim başka?

****

yukarda adı geçen o olağanüstü insanların çocukları olarak bize düşen, bi pazar günü buluşup, limandan bi motora binerek yelkenkaya plajına gitmektir bikez daha..

o ekipten giresun’da bitek ben kalsam da gelir diye umuyorum herkes..

amin..

bunca şerefsizin arasında bi başıma kaldım..

gelsinler de gözlerine sokalım, giresun kiminmiş?

****

her akşam 7 buçukta yatmak gibi bi delilik türü de duydum bugün.. sonra yazarım..

****

kardeşlerim,

hepinize sağlıklı pazarlar dilerim.. önce Allah’a sonra türk hekimlerine emanet olunuz..

dr gürsel ötker

giresun ünv tıp fakültesi ruh ve sinir hastalıkları hastanesi başhekimi