ALİ’Yİ GÖRDÜM ALİ’Yİ! (ALİ DURSUN’LA SÖYLEŞİ, 07 AĞUSTOS 2017)

Sevgili Ali, haksızlıklara tahammül edemediğinden olaylara bodoslama dalan, bu nedenle de başı beladan kurtulamayan acar bir gazetecidir.

Onunla 7 Ağustos 2017 tarihinde bu yönünü ironi yaparak anlatan hayali bir söyleşi yapmış, facede paylaşmıştım.

Söyleşimiz “hayali” olmakla birlikte, yazdıklarımı o da tasdik etmişti.

Sevgili Ali dört yıldır zorunlu olarak yurt dışında yaşıyor.

Özgür ve medeni bir ülkeye (İsviçre) sığınmış olsa da, altın kafese konmuş bülbülün “Ah vatanım!” diye feryad-ı figan eylemesi misali, vatan özlemi çekiyor.

Sebebini hepimiz biliyoruz, bu nedenle yinelemeye gerek duymuyorum.

Bugün bu söyleşiyi yeniden hatırlatmama gelince…

Onu da sona saklayıp, söyleşimize geçelim:

“…Bugün çarşıda yine Ali’yi gördüm.

Hoş, beş, selam, kelam derken…

Sordum;

-Nereye böyle?

Cebinden bir tomar (4 adet) tebligat çıkartarak;

-Nereye olacak, aha cevabım, dedi!

“Evet, anladım” dedim:

-Adliye’ye…

Beş dakika vaktin var mı, diye sordum.

“Var Hoca, hayrola”, dedi.

İki yıl önce seninle hayali bir söyleşi yapmıştım da, sen de tasdik etmiştin ya…

“Evet” dedi.

Merak ettim, iki yıl içinde sende değişen bir şey var mı?

“Sor Hoca”, dedi.

Biz sorduk, o açık yüreklilikle cevapladı.

İşte sorularımız, işte cevapları:

-Sevgili Ali içeri girdin, aslanlar gibi bir yıl yatıp çıktın. Çıktıktan sonra günlük hayatın nasıl geçiyor?

-Her gün Adliye’de ifade veriyorum!

-Peki, boş zamanlarında ne yapıyorsun?

-Emniyette ifade veriyorum!

-Bu arada gazetecilik de yapıyorsun, değil mi?

-Adliye’den ve Emniyetten fırsat bulabilirsem!

-Hobilerin?

-Adliye koridorlarında tur atmak, Emniyet’in merdivenlerini tırmanmak!

-En çok ne yemekten hoşlanırsın?

-Ceza yemekten!

-Hangi tür kitaplar okursun?

-Türkiye Cumhuriyeti Kanunları, Anayasa gibi hukuk kitapları ile Dostoyevski’nin “Suç ve Ceza” romanı başta olmak üzere muhtelif kitaplar…

-Kendini ne zaman mutsuz hissedersin?

-Adliye’den ve Emniyetten tebligat gelmediği zamanlar!

-Niçin?

-Acaba hasta mı oldular, başlarına bir şey mi geldi diye üzülürüm!

-Sevgili Ali, sorduklarıma içtenlikle cevaplar verdin. Peki senin bana sormak istediğin bir şey var mı?

-Hocam, bilirsin seni sever, sayarım, sana zarar gelmesini istemem.

Bu nedenle, benden biraz uzak durmanı tavsiye ederim!

Bu güzel söyleşi için Sevgili Ali Dursun’a teşekkür ediyorum.

Gördüğüm kadarıyla…

“Garp cephesinde yeni bir şey yok!” romanındaki gibi…

Ali cephesinde iki yıl içinde pek de değişen bir şey olmamış.

Ama O yine de, “Hak bildiği yolda yalnız yürümeye” devam ediyor.

Ne diyelim?

Yolun açık olsun Ali kardeş!

Ha, senden uzak durma konusuna gelince…

Haksızlıklar karşısında susan dilsiz şeytandır!

Anca beraber, kanca beraberiz…

Pilavdan dönenin kaşığı kırılsın!”

***

Bu söyleşiyi niçin yeniden hatırlatma gereği duyduğuma gelince…

Sevgili Ali bugün Van plakasını (65) taktı da ondan!

İyi ki doğdun sevgili Ali!

En kısa sürede güzel vatanına dönmen dileğiyle yeni yaşını yürekten kutluyor, gözlerinden öpüyorum.

Seni seviyorum güzel kardeşim, kendine iyi bak!