Ben bacak kadarken de gazeteciydi Cavit Abi.

O zamanlar nelerden söz edebilir ki bir basın mensubu;

Giresunspor şöyle berbat…

Fiskobirlik böyle ilgisiz…

Liman çok yetersiz…

Fındık taban fiyatı yüz güldürmedi…

Belediyemiz 4 tane otobüs aldı…

Falan filan…

***

Rahmetli Aziz Ergun ağabeyimin efsanevi tespitidir;

– Devlet Tiyatrosu Ordu’da var, Trabzon’da var da peki neden Giresun’da yok? Çünkü gerek görülmemiş, burada herşey tiyatro, herkes tiyatrocu!!

Aynı buna benzer… Giresun, gazeteciliğin yapılabileceği en son şehirdir dünyada. Haber değerinde hiçbir şey yaşanmaz şehrimizde.

Bizler dünyada yokken, nasıl olmuş da Bab-ı Ali düzeyinde gazetecilik yapılmış, çözemiyorum? Onca üst düzey köşe yazarı nasıl yetişmiş, akıl erdiremiyorum? Ki ben, yaşım itibariyle o kalem erbabı üstadların son demlerine yetiştim, çok şanslıyım.

Şimdi edebiyatçı da yazar da şair de yok Giresun’da.

Şehr-i Canan’ın kendine göre bir gizemi varmış diyip geçmek, en iyisi…

***

Ölü toprağı çok uzun zamandır üzerini kaplamış durumdaydı şehrimin. Gazetecilik de öyleydi, muhabirlikmiş, haber peşinde koşmakmış, hepsi yok olmuştu.

Ama…

Bir süredir, elbette ki İzler Dergimiz ve çarşamba günleri yayımlanan köşe yazılarım için Yeşilgiresun Gazetemize çok sık uğramak durumundayım. Bunun ne denli zevkli birşey olduğunu sonra anlatırım. Asıl gözlemim Cavit Abimiz.

Şehrimize yeniden haber peşinde koşmayı getirdi O… Tüm yerel basın, yıllardır, valilik bülteninden kopyalama yöntemiyle habercilik yapıyordu, Cavit Özdemir buna son verdi. Denk geliyorum, sürekli haber kovalıyor abimiz. Bir haberi, telefon trafiğiyle bile olsa kaç ayrı kaynaktan doğrulatıyor, ard arda telefon röportajları yapıyor.

Her manşeti bomba gazetemizin.

Her spotu gündemi belirliyor.

Gazetemizin birinci sayfası her gün Giresun’u sallıyor.

Kahramanı Cavit Özdemir’dir.

***

Buna olgunluk çağı da diyebiliriz, bir insanın kendini aşması da…

Cavit Abi her türlü övgüyü hak ediyor.

***

Bencileyin gazeteci değilim.

Haberci değilim.

Hatta kendimi basın mensubu bile saymam.

Fakat 1983’ten bu yana, üzerine matbaa kokusu sinmiş bir kardeşinizim.

Bu sektörde neyin ne olduğunu anlayacak kadar varım yahu.

Kutluyorum sevgili Cavit Abimi.

O da çok sık ulusal medyada (tv, gazete) adından söz ettirerek emeklerinin karşılığını alıyor zaten.

En derinden sevgilerimle.

Gürsel Ekmekçi

CAN AKENGİN BİLGİ YURDU DERNEĞİ BAŞKANI