”gıymalı tecrübesi”

PAZAR’LIK

(sevgili dostlarım, umarım hoşgörüyonuz, eniştemden başka bişi düşünemiyo ve yazamıyorum işte.. eski bi yazımı ararken karşıma çıktı, meğer 5 yıl kadar önce de hafiften bi kalp spazmı geçirmiş.. gurban olduum adam, bizi korkutmuş ama üzmemiş.. hadi buyrun, o güne geri dönelim)

*** *** ***

hava o denli soğuktu ki, cuma günü uyuma işini abarttık yağmur’umla.. saat 14 idi uyanıp cebimi açtığımda..

daha elime alır almaz.. tlf titriyo ve ekranda ”ablam” yazıyordu.. canımın içi ablam, aldığı nefese gendimi adadığım ablam, var olsun, her telefonunda hepbi paniktir, hepbi telaş, hepbi abartı..

-”çabuk yetiş” der her kezinde, gezegenimiz genelini etkileyecek bişi oldu sanırsın..

***

bu kez.. abim gibi sevdiğim eniştem için sabahtan beri ararmış meğer beni..

-”çabuk kent hastanesine gel, ahmet kalp krizi geçirdi, anjiyo olacak, yetişşş”!!!!

evden nasıl fırladım, bilemiyorum.. ablamın ses tonuna göre şehrimizin en iyi kalp hastalıkları doktoru bendim.. derhal ameliyata girecekmiş kadar büyük bi hızla daldım acil’e..

***

o saatleri anlatmiyim boş verin, geçip gitti.. şükür, eniştem ucuz atlattı bu işi.. hiç bişisi çıkmadı.. ertesi sabah taburcu bile oldu..

-”perşembe gecesi bira içmedim apo, ondan oldu bu”

-”ben de zaten öyle tahmin ettim enişte, ahmet enişten rakı içmiş diye geldi kulağıma, Allah hayır etsin dedimdi”..

***

günlerden cumartesiydi artık..

yarın pazardı, gıymalı yaptırma ”işi” var idi.. bi süredir pazar’ları annemde buluşma bahanesi haline gelen ”öğlen gıymalıları” üçün fırına giden her nedense eniştemdi.. cüneyt arkın gibi düşündüm;

-”nn’eniştem yatsınn, nn’bennn giderim, sabah gelirim erkendenn” dedim ablama..

***

aslında giresun geleneklerinde gıymalı yaptırma işi evin en küçüğüne aittir.. eniştem, kendi baba evinin en büyük çocuğu olduğundan, geçmişinden gelen büyük bi ”gıymalı tecrübesi” olduğuna şüpheyle bakmışımdır hep..

ama bişey de diyemezdim.. her giresun erkeği bi gün gıymalı kuyruğunu tadacaktır diye düşünenlerdendim..

ve evin en küçüğü olarak büyüyüp yetişen ben, tambi pazar fırın gıymalısı uzmanı olarak yaratılmıştım..

***

iyi bi gıymalı uzmanı pazar sabahı erken kalkar.. 8’de ayaktaydım.. derhal annemlere geçtim.. akşamdan hazır edilmiş malzeme tepsisini alıp fırına yöneldim..

tıklım tıklımdı fırın.. dert etmedim..

-”hmmm, görüntü itibarıyla 12’de çıkar pideler” dedim..

ve yıllardır özlediğim işlere koyuldum..

***

doğdum doğalı bana ait olan ”tepsi sıralarını düzenlemek” ve ”fırından yeni çıkan pidelerin altındaki unları minik bi süpürgeyle süpürmek” gibi ana görevleri üstlendim anında..

küçükken de hiç kendime ”torpil” yapmaz, bizim tepsiyi 2-3 sıra öne kaydırmazdım, yine yapmadım, yapamadım..

-”mehmet abi seninki çıktı abi” ve ”veli amca sizinki şimdi atıldı” gibi lojistik önemdeki detaylar da bendeydi..

***

bi ara fark ettim ve çıldırdım.. tepsilere sıra numarası verilmişti.. örneğin; ”gürsel ekmekçi, 5 gıymalı-4 peynirli, ince açılacak, üstten kapalı olacak” yazılı minik kağıtta numaralandırma işlemi de yapılmıştı.. şaşırdım, eski köye yeni adetti bu???

fırın saabını sert bi dille uyardım derhal;

-”cemil abi bi daha böyle bi saçmalık görmeyecem”!!

sıra karışmayan fırın mı olurmuş??? söz gelimi benim kağıdımda no:54 yazıyordu ve her nasılsa no:57 yazan tepsi önüme geçmişti..

gülümsedim sadece ayırdına varınca..

***

biliyoz da gonuşuyoz, yanılmamıştım, tam 12’de çıktı bizim pideler.. paketledim, poşetledim, annemde sofradaydık çok geçmeden.. siyah montumdaki un izlerini büyük bi gururla anneme gösterdim..

eniştem de ben de 1’er buçuk gıymalı yedik.. iyice geçti hastalığı eniştemin..

diyeceksiniz ki;

-”ula apo, evde yeğenin kaya yok muydu, o neden gitmedi fırına da sen gittin”???

hayır dostlarım hayır.. gıymalı yaptırma görevi dayıdan yeğene geçmez, anca babadan oğula geçer, benim de oğlum olmadığına göre, ölene kadar bende olmalıdır bu iş”!!!

***

ve en acı tarafı..

o kadar fazla ölümler oldu ki ”güzel abilerimiz” arasında..

fırının tadı tuzu yoktu.. beni gülmece yazarı olarak yetiştiren giresun fırınları sıradanlaşmıştı.. şehrimin nasıl yetim kaldığını bikez daha anlamıştım..

3 saat boyu tekbi espri oldu..

mecbur ona gülündü..

ne kadar üzüldüm bilemezsiniz..

the end!

*** *** ***

aziz ve muhterem kardeşlerim,

cümleten sağlıklı pazarlar dilerim.. önce Allah’a sonra Türk hekimlerine emanet olunuz..

prof dr gürsel ötker

giresun ünv tıp fakültesi romatizmal hastalıklar hastanesi et kesüü bölüm başkanı

Tüm ifadeler:

Sen, Ruşen Topallı ve 6 diğer kişi

3 yorum