artık kitap kazananlara

PAZAR’LIK

tamam, dünya yuvarlak, yuvarlak da….

bu kadar mı yuvarlak kardeşlerim?

evin arka balkonu trabzon yönüne bakar.. yatak odalarımız buradadır.. ben pencereyi kapatarak uyuyamam, perdeleri de.. tülü çeker salt, anneme ve ablama şifa dileyerek uyurum öylece.. gün ışığını görmeye bayılırım.. yarın sabahkini görmemin garantisi mi vardır?

evin ön balkonu ordu yönüne bakar.. geceleyin öcüler gelip bizi yemesin deyu lambasını açık bıraktığım hol buradadır..

geçen sabah lambayı söndürmeye gittiğimde fark etmiştim gerçi, bu sabah emin oldum; arkada gün ışımışken, ön taraf zifiri karanlıktır halen?

olur olur da bu kadar mı yuvarlak olur bi gezegen?

***

pazar uyanması, doğrudan cumhuriyet gazetesi büyük pazar bulmacasına koşmak da demektir.. insanı delirten eski zorluğu kalmasa bile bizim pazar bulmacamız eşsizdir..

kitap ödüllüdür.. kazananlar listesinde adımızın çıkması bi mertebedir..

misal ben tıfıl iken.. o bulmacanın en fazla bikaç sorusunu yanıtlayabilir iken.. listede “osman karaahmet / giresun” yazardı sık sık.. gurur duyardık.. her pazar ilk iş, bakardık bulmaca sayfasına, osman abi kazanmış mı?

nurlarda uyusun sevgili abim, gencecik göçtü gitti..

***

misal delikanlı iken ben.. yarıdan çoğunu çözebilir olmuş iken.. sevgili zeyyat hakyemez abim devralmıştı bayrağı.. artık onu bekliyor idik her pazar, kazanmış mı deyu..

selam olsun..

***

büyüdüm goca herif oldum sonra.. artık kitap kazananlara “gürsel ekmekçi / giresun” yazdırmayı başarmıştım.. 10’a yakın kez..

anlamaz ki dangalaklar.. orada adımızın yazması diğil, oraya giresun yazdırmaktır aslolan..

osman abimin ruhunu şad etmektir..

***

ne mutlu ki yaşarken duydum şu sözleri; “yaa gürselcim, her hafta ilk iş bakıyorum gasteye, kazandın mı diye”..

Allah tuttuğunu altın etsin böylelerinin..

(meraklısına; epeydir çıkmadım ödül listesinde.. ama bilin ki her pazar, çözümü yolluyorum gazeteye.. aklıma şer getiremem konu gazetem olunca, sanırım ki kurada kaybediyorum)

***

kazanmak deyince, dokunmamak olmaz..

en yakın çevremde.. en sevdiğim insanlarda.. benim kazanma duygumun yergi konusu yapıldığını anlıyorum..

valla kimse kusura bakmayacak, 10 yaşımda cumhuriyet ilkokulu bando takımı majörü olalı beri, hiçbi konuda hiçbi yerde ikinci adam olmadım, ikinci planda kalmadım..

kimse beni yenemez, kimse beni yönetemez, Mustafa Kemal’in evladıyım ben, ne var ki bu düşüncede? böbürlenme neresinde var?

başarma güdüsünün hafife alındığı başka bi il var mıdır, bilemiyorum?

(hayatta hiç, durup dururken;

demedim ki ben Timur Selçuk’un öğrencisiyim, yanımda müzik ukalalığı yapılmadıkça..

demedim ki ben şehrin yegane profesyonel yazarıyım, yanımda edebiyat ukalalığı yapılmadıkça..

demedim ki ben Çarşı’nın çocuğuyum, yanımda tribün ukalalığı yapılmadıkça)

***

arka balkon, ön balkon gidiş gelişleri de yolculuktur bi tür.. eski, çok uzun otobüs seyahatlerimi anımsatır garip göynüme..

bööööyle çok özel noktaları var idi o yolların.. hele ki minicik apo gürsel’e fantastik anlamlar yükleyen;

kargasekmez, bolaman, elmadağ, gerede, boludağı…..

sanki, otobüs oradan geçerken çok özel bişi oluyo?

***

bişi diyim mi, heç büyümeyenler için aynı duygudur;

ulusoy’la kargasekmez’den geçmek ile cumhuriyet pazar bulmacasında giresun’un adını geçirmek..

kargasekmez neresiydi ula?

***

kardeşlerim,

cümleten sağlıklı pazarlar dilerim.. önce Gök Tengri’mize, sonra Türk hekimlerine emanet olunuz..

ord prof dr gürsel ötker

giresun ünv tıp fakültesi götünde gurt gaynayanlar hastanesi başhekimi