Sevgili okurlarım!

Görelemiz’in yaşayan iki önemli edebiyatçısından biri Hayrettin Günay, diğeri ise Özcan Temel hocamızdır.

Aynı zamanda köylüm ve akrabam da olan Karadeniz Postası yazarlarından Özcan Hocam aradı.

Dikkatini çekmiş.

“Hocam” dedi:

“-İki haftadır (15-22 Haziran) Karadeniz Postası’ndaki köşenizi ve ‘Kültür-Sanat’ sayfanızı boş gördük, hayrola!”

Kendisine durumu kısaca izah ettik.

“Seni çok iyi anlıyorum abi” dedi ve sordu:

“-Madem öyle, bir ‘Veda Yazısı’ yazsaydın bari!”

Yazıp, yazmama konusunda kararsız kaldığımı ve sonunda yazmamayı uygun gördüğümü söyleyince…

“Olur mu abi” dedi:

“-Bak ben merak ettim mesela! Başka merak edenler, soranlar da var. En azından bana anlattıklarını uygun bir dille anlat, öyle veda et ki, okurlarının bilgisi olsun.”

Kişiliğine ve kalemine büyük saygı duyduğum, yazılarını hayranlıkla okuduğum Özcan Temel Hocam haklı galiba!

Biz de iki satırla içimizi dökelim, gari!

Evet sevgili dostlarım, değerli okurlarım!

Zülfiyare dokunan ironik yazılarımızla gazete yönetimini daha fazla zorda bırakmamak adına, “Karadeniz Postası” gazetesine veda ettik.

Yapılan “Çiçekli, böcekli” yazı kaleme alma önerisi ise zaten bizim alanımıza girmiyor.

Neden mi?

Çiçekli, böcekli yazı yazmak için çok iyi bir edebiyatçı olmak gerekir –ki, bunu Özcan Temel hocamız gayet başarılı bir şekilde yapıyor- bu bir.

Kimsenin yönlendirmesiyle, önerisiyle, ricasıyla yazı kaleme almak benim ahlak ve karakterime yakışmaz, bu da iki.

TSM’de yenilikler yapan, “Agora Meyhanesi”, “ Boş kalan çerçeve”, “Arım balım peteğim” başta olmak üzere yüzlerce popüler besteye imza atmış olan 1960 ve 70’lerin büyük bestekar ve ses sanatçısı İsmet Nedim Saatçi şöyle der:

“Özgür olmayan bir sanatçı yaratıcı olamaz! Yaratamayan bir sanatçı da sanatçı sayılmaz. Hiç elleri bağlı bir ressam düşünebilir miyiz?”

Nitekim TSM’de yenilik yapmasına karşı çıkan bağnazlar onun elini kolunu bağlamaya çalışınca, sanatını özgürce icra edebileceği Berlin’in Kreuzberg kentine yerleşerek, iki konservatuarda Müzik Doçenti (Musıc Dozent) unvanı verilerek 20 yıl boyunca Türk çocuklarını yetiştirmiştir.

Kırk yıla yakın süredir tek kuruş maddi menfaat gözetmeksizin yerel basında (Giresun Dergisi, Yeşilgiresun, Günebakış ve Karadeniz Postası gazeteleri vd.) yüzlerce köşe yazısına, binlerce fıkraya, sayısız söyleşi, haber ve kültür-sanat sayfasına imza atmış olan bu satırların yazarı, özgürce yazamayacağı bir yerde daha fazla kalamazdı, nitekim de öyle oldu.

311 köşe yazısından, 37 de “Kültür-Sanat” sayfasından sonra miadımızı doldurarak; alnımız ak, başımız dik olarak köşemize çekildik.

Ha bu arada, basın özgürlüğü konusunda dünyada 180 ülke arasında 153.sırada olduğumuzu da araya sıkıştırayım ki…

Sonuncu olmadığımıza ve gerimizde daha 27 ülke olduğuna şükredip, umudumuzu taze tutalım!

Her şeyin bir başlangıcı olduğu gibi, sonu da vardır.

Biz de…

Karadeniz Postası ailesinden ve okurlarımızdan helallik dileyerek…

Varsa, hakkımızı helal ederek…

Son noktayı koyalım.

Hoşça kalın, dostça kalın.

Allahaısmarladık!”