EDEBİYAT ÜSTÜNE

âşık gavlaki şiirleri size bişey anımsatıyor di mi?

on yılı azıcık aşan bi dönem evvel, böyle bi halk ozanı uydurdumdu ben popomdan.. çok büyük şairler ve yedi cihanda emsalsiz halk âşıkları yetiştirmiş memleketimde, ciğeri beş para etmez şair bozuntuları da peydahlanmıştı çünkü peş peşe.. kabul edemiyordum bu densizliği, bi şiirsever olarak..

bunlarla gırgır geçmek.. yalan gonuşacak halim yok; hatta alay etmek idi amacım..

uzatmiyim, dileğime ulaştım, yapıtlarım beğenildi, âşık gavlaki şiir cd’si büyükşehir raflarında yerini aldı..

yeterliydi kanımca bu “zevk”..

o faslı kapattım..

****

kabul edebilirim.. benim eksikliğim olabilir.. cahilliğim olabilir.. zevksizliğim olabilir;

roman yazmak denen şeyi de asla sevmedim ömrümde..

yazdıklarıyla hepimizi yetiştiren büyük ustaları ayrı tutuyorum, o devir geldi geçti.. bi daha asla geri gelmeyecek.. herşey yazıldı bitti..

insan neden roman yazar günümüzde, buna bi anlam veremedim hiç..

yahu, ben sizin kafanızda kurguladığınız ucuzluklara neden zaman ayırayım diye düşündüm hep, eskilerle aradaki farkı algıladıkça..

ve bu amaçla doğdu kafamda, siyuların gümbürtüsü başıma vurur adlı roman.. yine dalga geçmekti amacım, günümüz romancı tayfasıyla.. olmuyo gardeşim, o ustalarımız gibi yazamıyonuz işte, zorlamayın da beni sinirlendirmeyin demekti..

şuydu kafamdan geçenler.. absürd ve karman çorman bi konuda yürüyecem, o kadar ki, ben de mevzuyu unutacam, toparlayamayacam ve bu roman bi türlü bitemeyecek..

yazarının bile konuyu unuttuğu roman?

iyi fikirdi sanırım.. iyi bi alay edişti günümüz yazarlarıyla..

****

(ana çerçeve; 4 ayrı ülkede, 4 ayrı muzip aile var.. tarih denen şeyi bunlar uyduruyo, mektuplaşarak.. aslında tarihteki hiçbi şey gerçekte olmamış’mış meğer..

bu arada giresun gedikkaya mevkiinde yaşayan siyu kabilesi var, arada bi olaylara karışan..

ve töbe haşa, sık sık yüce Allah’ın kelâmlarını duyuyoruz.. Allah giresunca konuşuyo..

romanımız böyle bişi)

****

1) romanım öylece duruyo.. devam etmeyecem, bilerek, isteyerek.. yeterince mesajdır, muhatabına..

2) bitek yakup gülaçtı abimin çınardaki izler romanını istisna tutarım.. epeydir bu denli kaliteli bi yapıt okumadım.. roman dediğinin böyle ayakları yere basacak işte..

3) şu sıralar, çok eski bi kitap var elimde.. o kadar eski ki, yayım tarihi bile kayıp.. mehmet şakir sarıbayraktaroğlu yazmış.. osman ağayı anlatan bi roman.. ne yazdığına diğil, nasıl yazdığına bakarım bi insanın.. bu yönüyle muhteşem buldum.. nur içinde uyusun mehmet amcamız..

****

lafı bilerek uzattım..

çünkü bu dramı yazmak mümkün diğildir.. belki resmi yapılır bi tuale, belki filmi çekilir bi gün?

ama başkası olmaz.. romanı, şiiri, karikatürü olmaz..

pazar günleri pide yaptırmak için fırına gelen giresunlu anneleri diyom..

onlar, kaleme alınamaz..

****

malesef erkek işidir, bu pazar pidesi işi.. kaaveye gitmek gibi yani.. ama teyzemiz gelmiştir onca erkeğin arasına..

kocası ölmüş müdür? varsa oğlu, istanbul’da falan öğrenci midir? veya hasta mıdır evin erkeği, yatalak mıdır mesela? yoksa evde keyif çatan bi düşüncesiz midir? ne bilecez? kuyrukta bekleşiyoz öylece.. göz göze gelsek teyzeyle, bakışımızı kaçırıyoz..

yeterince parası var mı diye tetikte bekliyoz.. tepsisinden, gıymalı ve peynirli sayısından ekonomik gücünü anlamaya çalışıyoz???

bu teyzemi hangi zorunluluk fırına getirmiştir? hep bunları düşünüyoz, kendi pidelerimiz çıkana değin..

bundan daha görkemli hangi konu vardır, sanata dair?

****

ve..

yüzlerinde herdaim mahçup bi tebessüm?

hem ayrıca hangi kadın toplum içine ev haliyle çıkmak ister? teyzemiz apar topar gündelik giysileri ve terliğiyle gelmiş işte? ne berbat bi ruh halidir?

çıksa da pideler, gitse bi an evvel..

****

katıp arzuhalim yaz yare böyle..