genç, yakışıklı, karizmatik ve olağanüstü şöhretli yazar apo ekmekçi bigün kılıcını kuşanmış, atına binmiş, bi bilinmeze doğru dörtnala ilerlemektedir..

aklına üniversite yılları gelir birden.. attan düşer.. yok lan niye düşsün.. düşmese de inecektir.. inanmazsanız inanmayın, o düşmez..

o vakitler uzay çapında tanınmış bi yazar diğil, hatta her türk erkeği gibi şair falan da diğildir gendisi.. bi tuhaftır.. aynen salak gibi bişidir..

marmara üniversitesinde ekonomi okur gibi yaparken, asıl, sıraselviler’de, sıra sıra selvilere inat, çağdaş müzik merkezi’nde timur selçuk’tan şan-solfej-armoni dersleri almaktadır.. naif bi sanatçı ruhu taşıyan rahmetli babası çok mutludur bu 6 yıl süren durumdan;

‘’vay küçük inek, demek bizim inek timur’dan ders alıyon haa’’ diyip gülümsemektedir.. gassaray liseliler birbirlerini ‘’inek’’ diyerek över..

dışarıdan bakılınca, bi oftalmolog, yerine göre oşınograf, her ayın ilk perşembe geceleri de her nasılsa dermatolog olarak fani gözlere görünen apo ekmekçi, sırf babasının hatırına ‘’küçük inek’’ lakabından pek hoşnuttur..

aslında, övünmek gibi olmasın, elhamdülillah, Beşiktaşlıdır..

ah o yok mudur o, siz bilmezsiniz..

****

tenordur apo ekmekçi..

‘’bi of çekse garşıki dağlar yıkılır’’ cinsinden guvvetli bi diyaframa sahip olduğu söylenir.. gerçi, henüz gendisi, bugün bile diyaframının yerini tam olarak bulamamıştır..

santa lucia’yı falan dehşet söyler genç apo.. bi de şubert hangi liedi bestelemişse, sular seller gibi döktürmektedir.. koro arkadaşları o’nu kısaca ‘’şubert gürsel’’ olarak tanımlarlar.. enteresan bi ilişkidir bu, sanırsın şubert, giresun çocuğudur.. (bkz. meydan larus, 73 ünlü türk büyüğü, g harfi, sayfa 63)

otoritelerce, gayet güzel, son derece istikbal vadeden bi kumaşı olduğu iddia edilen apo ekmekçi, 1989 yılının ortalarında müzik denen okyanustan soğur, tiksinir, nefret eder ansızın.. (bkz. türk müziğinden kah kurnaz bi tilki, kah bi bahar meltemi, kah da bi avustralya bizonu gibi geçip giden mühüm adamlar ansiklopedisi, cilt 3, hane no 5, veriliş nedeni yenileme bölümü)

neden soğumuş, nasıl boşvermiştir?

açık ve öz gonuşalım, kuzey avrupa müzik piyasası bu konuda üçe ayrılır..

a)en büyük destekçisi babasının ölümü apo ekmekçi’yi yıkmıştır diyenler..

b)bi kafirin gızı var idi, pek de güzel idi, o’ndan ayrılınca hayatı bıraktı görüşünde ısrarlı olanlar..

c)sıraselviler caddesinin neresi olduğunu bi sabah vakti unutup, bi daha da anımsayamadı diye düşünenler..

gerçeğin ne olduğu bugün dahi bilinmemektedir..

zaten apo ekmekçi bunları iplemez..

atını mahmuzlayıp hızla uzaklaşır ortamlardan..

çıtlakkale mevkii civarı atından düşer..

a gorum böyle atın der.. (bkz. anadolu küfürleri tarihi, 44. fasikül)

****

orta yaşa geldiğinde bu nadide sanat adamının tenorluğundan eser galmamıştır..

biraz utangaçlık, biraz idmansızlık, çokça boşvermişlik, herşey olabilir, birdenbire bariton sesli bi herif haline dönüşmüştür..

karadenizli müzisyenleri inceleyen ünlü sosyolog sibel kekilli şöyle der; ‘’tenor denen adam hücum oyuncusudur.. oysa bariton, defansta durur, vaziyeti idare eder.. apo ekmekçi, belli bi olgunluğa eriştikten sonra, macera aramaktan vazgeçip, savunmada kalmıştır. gendisiyle pekçok filmde oynamışlığımız da vardır, o zamanlar tenor idi kerata, ey gidim’’..

yalan söylüyo tabi..

şöhretimden yararlanacak güya..

****

ulan ben selami abi’yi yazacaktım, ahabunlar nerden çıktı..

klavye başına çöktüğümde, şuraya gadar yazdıklarımın hiçbiri aklımda yoğidi.. siz de okuyonuz ciddi ciddi, Allah sizi naapmasın..

güya ben artık baritonum ya, ‘’pes’’ denen bi sesle söylüyom ya türküleri, selami abi de her gece beni dinlemeye geliyordu güya, sahne aldığım mekana..

önce, ‘’suflör’’ olarak görev alıp, gözüme girmeye çalıştı abimiz.. sanki ben unutucam, bi dörtlüğü bitirdiğimde tökezleyip ikincisine giremeyecem, ara nağme bölümünde devreye giriyordu hemen..

-‘’altın hızma incidir’’..

-‘’gürsel bey, karadır kaşların yay eylemişler, aklımı başımdan zay eylemişler’’..

-‘’sana derim sana kaşı kemanım’’..

-‘’gürsel’ciğim devam, beyhani’yem budur haalim, yardan ayrı düştü yolum’’..

-‘’aman ha, gidiyom elinizden, gurtulam dilinizden, şaşırma’’..

sempatik, mini mini bi heriftir selami abi.. bizim oraların maskotu gibidir.. kızsam kızamam, asla kıyamam, napiyim..

kaşımla , gözümle sanki unutmuş gibi yapıp da, anımsattığı dizeler üçün teşekür ediyordum, sahneden o’na..

****

zamanla iyice havalara girdi abimiz..

asistanım olmak yetmez oldu galiba, o şirin galbine..

tahminen bariton sesimi de beğenmemeye başlamıştı..

tüm türkülerimin finaline bi oktav inceden katılır oldu yavaştan.. yalnız, sadece son hecelerini söylüyordu parçaların, tüm salonu inleten tiz sesiyle;

-‘’niiiiiiii’’..

-‘’duuuuummmmm’’..

-‘’maaaaaa’’..

-‘’ruurrrrrr’’..

sesinin tınısını sevdiğimin adamı, benden çok alkış alıyordu artık..

kimi geceler, oturduğu masadan ayağa kalkıp, alkışları nezih bi baş selamıyla kabul ettiği de oluyordu..

gölgesinde kalıp da ağzımı açamadığım yegane adam idi artık..

yenildim.. hayatta ilk kez yenildim.. kabul..

****

bi gece konuklara ‘’hoşgeldiniz’’ deme aşamasına geçti..

giderek, kendini mekan sahibi sanıp hesap ödememeye..

en son beni sahneden indirip, yerime geçtiğini anımsıyom..

daha da o mekana uğramıyorum..

ünlü antropolog zerrin egeliler şunu diyecektir; ‘’bu apo ekmekçi’yi ben yetiştirdim.. o’nun işine garışmayın’’..