Açık Aile adlı oyunumuz belki de sezon finali yapacak bu gece. Çünkü Aralık ayında Mikado’ya devam edeceğiz, Ocak’tan itibarense başka çalışmalar var.
Gelirseniz seviniriz.
***
Rolüm azıcık.
“Ammmorree mio” diyerek sahneye giriyorum. Ve iki cümlecik daha…
Ama millet ne dese iyi;
-Yaa Gürsel abi, sen sahneye küfür ederek mi giriyon?
-Yok be oolum, olur mu öyle şey, amore mio diyorum, yani sevgilimmmm.
-Haa tamam. Ama abi küfür etsen de kimse bozulmaz sana. Herkes doğal karşılar.
-Sağol kardeşim.
(Kahkahalar)
***
İşin gerçeği, giriş müziği ile repliğimi ayarlamayı bir türlü beceremediğim için, ilk sözcüklerim gümbürtüye gidiyor maalesef.
Belki bu gece ayarlarım, ne diyim.
Beni boşverin. Sizler asıl Zeliha’yı ve Kemal abiyi izlemeye gelin. Doğan abinin müthiş yönetmenliği cabası.
Ve Fikret’in
Ve Ziya’nın
Ve Kerim’in harika katkıları.
***
Not düşerek kapayayım. Ciğere uzanamayıp “mundar” diyen sokak kedileri misali, şahsıma uydurulmuş bir yafta var.
Neymiş, sevenim kadar sevmeyenim varmış. İzninizle ağzımı bozup, hoşt diyeceğim, yegane yanıtım budur.
Hiç alakası yok çünkü.
Şehir tarihinin en büyük yalanı.
***
Sanırım son sahnemdir, çünkü görev verilse de kabul etmeyeceğim, iki cümle söyleyecem diye iki gece uyuyamıyorum.
Ama şudur, fesatlara olması gereken kapak;
Sahnede belirdiğim an alkış kopuyor.
Son soluğumda anımsayacağım, kadir kıymet bilir halkımızın teşekkürüdür.
En derinden aşk ile.
Gürsel Ekmekçi