tamamı saygı duyduğum abilerimdir.. kem söz edemem..
aynı çay ocağında, aynı ekip otururlar aylardır, yıllardır..
yan masalarda biz, nispeten gençler..
****
bi abimiz vefat etti bu ekipten, epey aylar oluyo.. yılı da doldu mu bilmiyom..
bu ekip, bişey olmamış gibi, yine oturuyo her sabah çay ocağında..
hayat devam ediyo noolmuş dediniz di mi?
öyle tabi de..
bana ters gelen şudur, ölen abimizi tez unuttular, hiç adı bile geçmiyo sohbetlerinde..
****
(oysa bizim fikret’i bi biçimde anmadığımız bi gün bile yoktur)
****
yaşam boş diyip geçemem..
yalnızca bazı insanlara duyduğum saygı gereksiz mi acep diye üzülüyom..
tamam, oturup ağlasınlar her dakka demedim ama yahu rahmetliden bi kez olsun gonuşuk edilmez mi?