* Dünkü Yeşilgiresun köşe yazım, kendimle dalga geçtiğim yüzlerce öykümden biriydi. Vefa ve sadakatine kurban olduğum sevgili okurlarım caddede yürümez ettiler beni, dün ve bugün… Sağ olsunlar.

– Naber ermiş Gürsel?

– Naber ula evliya?

Şakalarınız madalya gibi boynumdadır, Allah başımdan eksik etmesin hiçbirinizi.

* Bu yazı zaten o duygularla yazılıyor. İzler dergisi için, Edip Cansever kitaplarını yeniden okumak üzere şehrimin kütüphanesine kapandım geçen gün. Neden kütüphane? Çünkü alıp okuduğum kitabı başkasına armağan etmek gibi bir huya sahibim. Tıpkı okuduğum her gazete ve dergiyi dolmuşta, cafede, parkta “unuttuğum” gibi. Evde kitaplığım, arşivim falan yok yani.

* Edip Cansever’le yıllar sonra kavuşmuşken, hemen bırakmayıp özümsemeye çabaladım tabi. Masa da masaymış ha, yerçekimi karanfil gibi çoğunluğun bildikleri dışında ne çok “derdi” varmış ustanın, görmelisiniz… Okumanızı salık veririm. Demem odur ki, dün bana “naber evliya” takılmaları gibidir aynen vaziyet. Edip Cansever salt bu iki ünlü şiirinden ibaret değildir.

* İzler dergisi; Can Akengin, Ahmet Kaçar ve Bahtiyar Dayımoğlu şiirlerine yer vermeye özen gösterir. Bunun dışında sayfalarını gençlere, öğrencilere özendirme ve teşvik amaçlı açabilir. Bir de bencileyin bir garibanın kişisel beğenisini kazanmış Gökhan Akçiçek, Ali Işık, Osman Canik ve Hamdi Türker ağabeylerimin şiirlerini görebilirsiniz dergimizde. O kadar da “torpilim” olsun artık. Bunlar harici, ulusal şairler tercihimizdir.

* Şiir deyip de nasıl aklıma gelmesin? Masal Sanat Cafe adlı işyerimde, yaklaşık 150 yerel şair için ayrı ayrı şiir geceleri yapmıştık. Bunların çoğu berbat şiirler yazan taşralı amatörlerdi, hiç gocunmadan göğüsledimdi bu insanları… Onore etmek isteyip, emeklerini… Karşılığı ne oldu dersiniz? Şu Giresun’da (Aşık Gavlaki mahlası ile de olsa) ulusal raflarda yer alabilmiş yegane insan benim. O kadar adam bir araya gelip de “Aşık Gavlaki Şiirleri Gecesi” düzenleyemediler. Yaşadığım; şehrin tek “başarmış” edebiyatçısı olmanın cezalandırılmasıydı… Başaramamışlar tarafından.

* Çok uzadı. Keseyim. Bu ay Edip Cansever şiirleri… Haziran’da bilmiyorum henüz, kim olur, o ozanımızın şiirleri?

İzler okumaya lütfen devam ediniz.

**** **** ****

Anlayış ve empati beklediğim diğer bir konu var.

Dostlarım,

Benim, yaşamdaki tek rütbem Bilgi Yurdu Derneği başkanlığı değil!

Aynı zamanda;

Şehrin en köklü soyadlarından birini taşımak…

Şehrin en eski yerel gazetesinin evlâdı olmak…

Ata’nın kurduğu Ulus gazetesinin en çok okunan yazarı olmak…

Gibi sorumluluklarım da mevcut.

Yani ben, vay efendim İzler on tane fazla satacak diye, Belemit yirmi kişiye daha ulaşacak diye, konserlerimize otuz kişi eksik gelecek diye, yanlış yapılan işlere asla susamam, asla! Kalemimin bir namusu var!

Bunun son örneği, Giresun’daki bir siyasal partinin vekil adayları açıklanınca yaşandı. Kıyametleri kopardım elbette.

Madem, mevcut iktidarı değiştirmek için bir maça çıkıldı, şehrin en vasat futbolcuları ile mi yapılacak bu?

Madem, önemli bir savaş meydanına çıkıldı, generaller dururken, onbaşılarla mı başarılacak bu?

Neymiş? Önce iktidarı değiştirelim, gerisine sonra bakarızmış! Çocuk oyuncağı mıdır bu işler?

Bu anlamda, genel merkezine itiraz eden akpli Ordu il başkanını kutluyorum. Tanımam bilmem, işim de olmaz.

****

Sevgili dostlarım,

Merak etmeyin ben yeterince güçlüyüm. Bu gücüm sevenlerimden, çevremdeki sevgi çemberinden kaynaklıdır. Yoksa sadece param yok, napim yahu?

Öte tarafa göçüp, yüce Allah’ın ve Gazi Mustafa Kemal’in huzuruna çıktığımda kimse bana para sormayacak.

Yalnızca “şeref” soracak.

En derinden sevgilerimle.

Gürsel Ekmekç