(ehh buyrun bakalım)

TAA İYİYDİ!!!

böyle bişey nerden bilinir, harbiden doğru mudur, yoğusa birileri mi uydurmuştur? hem, kim gidip de tespit edebilmiş, tüm insanlığa yayabilmiştir, akıl sır erecek gibi midir hiç?

batı ülkelerinde, topluluk içerisinde yellenmek ayıp diğilmiş ya, onu diyom.. epeyce uzun bi süredir bu olağanüstü bilgi benim de beynimde mevcuttur sevgili kardeşlerim.. öyle bi mevzuudan haberdar olmak dahi utanç vericidir ama napim, biliyom işte bi biçimde?

****

geçen öğlen sonrası arkadaşlarla oturmuş laflarken, bu konuda önemli bi aşama kaydedip, şol lüzumsuz bilgiyi gendi gulaklarıyla duyanlar mertebesine de erdim nihayet.. bugüne değin öylesine, ucundan bucağından bilenler sınıfında, kendi halinde yaşayan sıradan bi faniydim oysa..

sınıf atladım artık, Allah sonumu hayır etsin..

****

çok uzun yıllar ingiltere’de yaşamış, yaban ellerde üniversite okumuş, dahası pek bildik kimi kurumlarda yöneticilik yapmış bi güzel dostum anlattı.. (sözün dönüp dolanıp oraya gelmesi de ayrı bi faciaydı helbet)

bunlar, ders esnasındayken, gosgoca ekonomi profesörü, hukuk doçenti gibi adamlar falan, kürsüde, üstelik mikrofon açıkken, hiç istiflerini de bozmaksızın, yüksek sesle yellenirmiş??

gayet insancıl bi hal ve son derece sağlıklı bi eylem olması yönüyle, bu gaz çıkarma işine diğer tüm duyanlar hoşgörüyle bakar imiş?? hatta, bizim arkadaşa bakılırsa, bu tür adamlara sempati duyulur, giderek takdir de edilinirmiş??

burası, tahminen londra’da bi üniversitedir, ne tuhaf bi durummuş la bu??

oysa, aynı şey giresun üniversitesi’nde olsa, hiçbi profesörün derse devam edebilme olasılığı söz konusu bile diğildir, açık konuşayım..

arka sıralardan muzip bi öğrenci, mutlaka;

– ”hocam, sçsanız taa iyiydi” der ve derse noktayı koyar..

****

şimdi tekrardan yazmaya azıcık utandığım bu söz kalıbı, giresun dili ve edebiyatı’nın en büyük şaheserlerinden biridir.. şu yalan dünyadaki hiçbi eleştiri cümlesi bunun kadar görkemli olamamış, yanından yöresinden bile geçememiştir..

(ayıptır söylemesi, kitaplarımdan birine, bu ismi verecektim aslında.. başta fikret’im, bikaç can dostum engel oldular;

-”yahu insanlar kitapçıya gittiğinde nasıl isteyecek bu kitabı, utanır da söyleyemezler” falan diyerek kandırdılar beni..tam da ikna olmadım ya, çaktırmayın)

****

acı gerçeği saklamaya gerek yok, diğer illerdeki okurlarım da sakın üzülüp gıpta etmesinler, sizlerin memleketlerinin böyle özellikleri olmayabilir, aman sakın nazar falan da eylemeyin, giresun’umuz toplu halde bi eleştirmenler şehridir.. bizim toprağımızda doğmuş bulunan herkes, kainattaki her konunun uzmanıdır..

değerli eleştirmen, üstad fethi naci’nin giresun’dan yetişmiş olmasını tesadüf mü sanırsınız? gerçi rahmetli babam, bi gece ansızın, tvde kıkır kıkır pembe panter izlemekte olan bana bakarak, sanki önceden böylesi bi gonuşuk etmişiz de yarım kalmış gibisinden bi ses rengiyle;

-”oğlum, eleştirmenler aslında hiçbişi yapmayan adamlardır” demişti..

****

babamı yitireli 35 yıl olmuş.. ben, büyümüş, gelmişim 57 yaşıma.. henüz çözemedim, babam bana bu lafı niye söylediydi?

unutulur bi manzara diğildi; fil desenli pijamalarını çekmiş üstüne, oturma odamızdaki bi koltuğa ilişmiş, cumhuriyet gastesini okurken, ansızın gözlüklerinin üstünden suratıma bakarak bu sözü söylemişti..

sanırsın, cumhuriyet’te, benim eleştirmenlere övgüler yağdıran bi köşe yazım çıkmış idi??

****

yeri geldi aha..

canım kadar sevdiğim, pek gıymetli abim ihsan hakyemez’den dinlediğim büyüleyici bi öyküdür.. tüylerimi diken eyleyen bu gerçek hikayeyi, kulaklara küpe olması amacıyla herkeslere duyurmak boynumun borcudur..

1989 yılında selanik’te geçer olay.. ihsan abi ve sevgili eşi gezidedir otomobilleriyle.. selanik’in bi köyünde, türkçe bildiğini iddia eden, ama yıllardır inatla hiç konuşmayan 80 yaşın üstünde bi kadın olduğunu duyarlar..

gidip bulurlar kadını..saat gecenin dördüdür.. yaşlı kadın hâlâ ayaktadır.. ihsan abi, türkçe bişeyler mırıldanır.. bakalım gerçekten türkçe’yi biliyo mu diye?

kurban olduğum teyzem, bırak türkçe bilmeyi, birdenbire şakır şakır giresunca gonuşmaya başlar.. ağzımız, şivemiz, lehçemiz, her ne zıkkımsa.. giresunca sözcükler, deyimler, fiiller dökülüverir ortalığa bi güzel.. fındıktan, harardan bile söz edilir..

rum’dur.. fakat; ”ben giresunluyum” demektedir kadın…ben, bizler, sizler neysek o da odur, var mı ötesi?

var mı itirazı olan?

****

yazarken ellerim titriyo, gözlerim yaşarıyo inanın.. sabahlara değin sohbetler edip ağlaşmışlar zaten oracıkta, ihsan abi de, teyzemiz de..

çok acılar çektiğini anlatmış yaşlı kadın.. bişeyleri protesto etmek için yıllardır hiç konuşmadığını..

dostluğu ve hüznü aynı anda taşır imiş yüzündeki çizgiler..

ne acı bişey şu yaşam dedikleri…

****

çok yazdım daha önceleri.. ve sizler de okudunuz..

belki mizah diliyle kaleme aldığım için espri yaptığımı sanıp ciddiye almadınız, ama yıllardır ısrarla ortaya attığım;

”giresun dili ve edebiyatı” kavramının içi boş diğildir.. aksine, dünyanın başka hiçbi kentine nasip olmamış bi zenginliktir..

giresun üniversitesi’nde okutulmalıdır mutlaka ders olarak.. ne dersi? ana bilim dalı olarak..

kürsünün arkasında bi yerlere, o yaşlı kadının fotoğrafı asılmalıdır..

çıkıp ilk dersi vermeye talibim.. para mara da istemiyom valla, gönüllüyüm..

ders esnasında kürsüde yüksek sesle yellenmezsem adam diğilim..

bu namert dünyanın içine..