“Karagöle”
Sen her derde deva bulunan bir gölsün!
Şefaat et bana dertlerim ölsün!
Yemyeşil Bursa’da yatan yar gibi !
Başını bekleyip duran kar gibi,
O da vefalıydı o da beyazdı
Misli menendi hiç, hiç bulunmazdı.
Eritti yavruyu ince hastalık,
Ben bir sefil oldum, bak ben bir alık,
Ey yüce başını bulutlar saran!
Allahla şüphesiz iyidir aran,
Söylede gönülden yanıp yalvaran
Çaresizlere zulm etmekten bıksın,
Yoksa şu cehennem dünyayı yıksın.
Hayır, bu” Can” çıksın, ah! Bu Can Çıksın.