Hastaydı Enver abim.
Çok hem de.
Çok hastaydı.
***
Önce, 18 Ocak 2016 tarihli son mesajlaşmamızı (noktasına, virgülüne dokunmadan) kopyalayıp paylaşayım.
-”harflerine gurban olduğum, iyi misin hoş musun”?
-“Gürsel selam. Hastalığın büyüğünü atlattık diye sevinirken cuma günü doktora gittim. Enfeksiyon kapmışım zatürre olmuşum. İğne ilaç şimdi evde yatıyorum”.
-“Aman diyim abim.. pes etmek yok turp gibisin.. geçmişler olsun.. güzel günleri görmeden sen de ben de biyere gitmiyoruz.. bunlara inat dünyaya gazuk çakmayan namerttir”!
-“AYNENNNN”.
-Seviyum seni büyük ozan”..
-“öpüldün kardeşim”.
***
Sevgili ağabeyim, Giresun’un ulu yürekli ozanı Enver Sipahioğlu, 28 Ocak 2016 tarihinde vefat etti.
Kanserin üzerine zatürreyi kaldıramadı bedeni.
O’nu bu şiiriyle anımsamanızı isterim.
Sen sıvacı İsmail’i bilmezsin bacım
Şiirler okur Nazım’dan falan
Aldırmaz kirecin elini yakmasına
Malayı duvara duvara vurur
Gözlerine baksan hele bir
Tüm öfkesi okunur
Sen sıvacı İsmail’i tanımazsın bacım
Daha yaşı yirmisekiz otuz arası
Birkaç gün malayı tutmazsa eli
Siz öldü sayın İsmail’i
Ne yapsın sekiz çocuk babası
Sen sıvacı İsmail’i görmedin bacım
Meydan okurdu kalleş yaşamalara
Ve öyle şiirler okur ki Nazım’dan falan
Düğüm düğüm olur boğazında acın
Sen sıvacı İsmail’i iyi tanı bacım.
***
Canım Enver ağabeyimi son soluğuma kadar içimde taşıyacağım.
Şahsım, derneğim, markalarım, gazetelerdeki köşelerim, neyim var neyim yok O’na minnettardır.
Mekanı cennet olsun.
Gürsel Ekmekçi