annemi dün gece kent hastanesine yatırmak zorunda kaldık.. sevgili doktorlarımızın gördüğü bi lüzum üzerine, ne olur ne olmaz yatışı idi bu..
acabalarla dolu zor bi geceydi bizim için..
çok şükür az sonra taburcu oluyoruz..
annem gayet iyi..
****
kızdı bize bi de;
-iyi has evimde oturuyudum beni buraya getirdiniz!!!!
bu, serum merum yerken, ayrıca hemşireler bedenini evirip çevirirken yaşadığı sıkıntılar içindi..
****
bunu duyurmadım tabi..
metin feyizoğlu geldi aklıma çünkü..
2013 mü neydi.. henüz ADD üyesi bile diğildim.. metin bey oraya davetliydi.. beni de çağırdılar, adam yerine koydular.. gittim..
metin bey o sıralar mirkelam gibi koşuyordu, yurdun dört bi yerine.. çok gözde idi.. takibimdeydi tabi..
bizim buradaki konuşmasına;
-ailemdeki bi taziyeye karşın geldim” diye başladı..
gerisini dinlemedim..
ergen liseli gibi duygu sömürüsü yapanlardan uzak dururum..
****
gerek ULUS’taki köşeme, gerekse burada sizlere; “bu heriften bi pok olmaz” anlamında yazılar yazdım..
tabi.. vay efendim ben bunu nasıl yazarım.. vay efendim ben kimim, kendimi ne sanıyorum? şehrimin sosyal demokrat camiasında “kaka çocuk” ilan olundum derhal..
şerefsizler.. Mustafa Kemal’in gazetesinin köşe yazarıyım.. daha ne olayım? asıl sen kimsin, tükürdüğümün taşra siyasetçisi..
dinleyecen tabi sözümü..
ne yazmışsam odur..
vatandaşlık görevim var 1..
kalemimin namusu var 2..
Mustafa Kemal’in Askeriyim 3..
****
geçelim..
anam sağ salim evine geldi..
gerisi boş..
****
feyizoğlu büyükelçi olmuş..
hayırlı mayırlı olmasın..
olmayan şeyin elçisi olmaz..